اثرات وابسته به سرعت آنتی آریتمی چرخشی گره دهلیزی بطنی سیمواستاتین در مدل گره دهلیزی بطنی ایزوله خرگوش

سابقه و هدف: مطالعات گذشته بیانگر اثرات مستقیم و غیرمستقیم استاتین ها در تاثیر بر روی آریتمی های فوق بطنی و بطنی بوده است. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر سیمواستاتین در خواص وابسته به سرعت گره و مشخص نمودن اثرات سیمواستاتین در ارتباط با دیگر خواص پایه هدایتی و تحریک ناپذیری گرهی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه از مدل گره دهلیزی بطنی جدا شده پرفیوز 8 خرگوش استفاده شد. تحریک ناپذیری گرهی (موثر و کارکردی) و پروتکل های وابسته به سرعت (ریکاوری و خستگی، تسهیل) جهت ارزیابی خواص الکتروفیزیولوژیک گره دهلیزی بطنی استفاده شدند. پروتکل های تحریکی در طی فاز کنترل و همچنین در حضور غلظت های مختلف سیمواستاتین به کاربرده شدند.یافته ها: سیمواستاتین در غلظت های 0.5 تا 10 میکرومولار در لیتر دوره تحریک ناپذیری کارکردی و موثر گره را به صورت معنی داری طولانی کرد و سبب افزایش زمان ونکباخ گردید. آستانه آریتمی توسط سیمواستاتین در غلظت های بالا (3 و 10 میکرو مولار) افزایش پیدا کرد. غلظت های مختلف سیمواستاتین سبب افزایش خستگی شد که تنها در غلظت 30 میکرو مولار معنی دار بود.استنتاج: سیمواستاتین ازطریق افزایش آستانه آریتمی و طولانی شدن دوره تحریک ناپذیری کارکردی و موثر پتانسیل اثرات ضد آریتمی های چرخشی گرهای را دارد.